کد مطلب:152209 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:374

سیلی به زائر حضرت ابوالفضل، صورت آن حضرت را کبود کرد
جناب سلالة السادات آقای سید مصطفی مستجاب الدعوة، به نقل از پدرشان، مرحوم سید تقی مستجاب الدعوة (كفشدار حرم حضرت عباس علیه السلام) این قضیه را نقل كرده اند:

عربی بادیه نشین بچه اش مریض می شود. با پای برهنه، دوان دوان به كربلا می آید و خود را به حرم مطهر حضرت قمر بنی هاشم علیه السلام می رساند و در مقابل ضریح مطهر قرار می گیرد.

یكی از خدام، آن عرب را با پای برهنه و خون آلود و كثیف در كنار ضریح می بیند، لذا سیلی محكمی به عرب می زند و می گوید: تو ادب را رعایت نكرده ای! اینجا جای بسیار حساس و با اهمیتی است و نباید این طور بی مبالاتی كرد. و خلاصه،، به زائر عرب توهین بسیار می كند. عرب اشاره به ضریح می كند و می گوید: یا اباالفضل علیه السلام، من خیال كردم اینجا خانه ی شماست، ولی حالا می بینم این شخص در اینجا امر و نهی می كند!

این جمله را می گوید و با ناراحتی برمی گردد و در كاروانسرایی منزل می كند. خادم مزبور، شب در عالم رؤیا می بیند كه حضرت اباالفضل العباس علیه السلام به خدام، عطایا و هدایایی می دهند. او هم جلو می رود تا صله ای بگیرد. اما حضرت قمر بنی هاشم علیه السلام


از وی رو برمی گردانند! خادم عرض می كند: آقا جان چرا به من توجه ندارید؟ حضرت علیه السلام می فرماید: صورتم را ببین، كبود شده است! كبودی آن، در اثر آن سیلی است كه تو به آن عرب زده ای، ولی در واقع به من خورده است! چرا او را از حرم بیرون كردی؟! تا او را راضی نكنی از تو راضی نخواهم شد!

خادم می گوید: یا سیدی، من او را در كجا پیدا كنم؟! حضرت قمر بنی هاشم علیه السلام آدرس محل سكونت عرب را به او می دهند و می گویند: به او بگو بچه ات را شفا دادیم! خادم نیمه شب از خواب بیدار شد و خود را به كاروانسرا رساند و عرب را بیدار كرد. عرب بیچاره دوباره ترسید! زیرا گمان كرد كه دوباره آمده است تا او را تنبیه كند! ولی نمی دانست كه آقای مهربان، خادم را فرستاده اند تا از او دلجویی كند.

باری، خادم دست و صورت مرد عرب را می بوسد و جریان خواب را برای او تعریف می كند و از عرب پوزش می طلبد و پیام مسرت آمیز حضرت اباالفضل علیه السلام را به او می رساند و می گوید: آقا فرمودند به شما بشارت بدهم كه فرزندت را شفا می دهند. در این هنگام، عرب بسیار خوشحال می شود و خدا را شكر می كند كه مورد لطف و عنایت آقا قمر بنی هاشم علیه السلام قرار گرفته است. [1] .


[1] چهره ي درخشان، ج 1، ص 584.